ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Είναι η Αγία Γραφή ο Λόγος του Θεού;

 

Απόσπασμα ομιλίας του π. Γ. Δ. Μεταλληνού, τ. Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπ. Αθηνών, όπως αυτή έγινε στην Εκκλησία του Αγ. Αντύπα στο Γουδί, στις 1-11-07

 

Απομαγνητοφώνηση: Θ. Φ. Δ.

 

ΠΗΓΗ: http://www.omilies.oodegr.com/Diafora/grafi_logos_metallinos.zip

 

Απάντηση του π. Γεωργίου στην Ερώτηση: "Μπορούμε να αποκαλούμε την Αγ. Γραφή Λόγο του Θεού; Και αν ναι, εννοούμε το γράμμα η το περιεχόμενο του ευαγγελίου;"   Λοιπόν, το πρώτον: Ο δυτικός κόσμος , κυρίως η προτεσταντική πλευρά του δυτικού Χριστιανισμού, μας έμαθε με την απολυτοποίηση της φράσης "λόγος του Θεού". Το μάθαμε στα κατηχητικά , το πήραμε κ' εμείς και λέμε "Η Αγία Γραφή [είναι] ο Λόγος του Θεού".  Έμμεσα είναι ο λόγος του Θεού. Δηλαδή αυτό που λέει η Αγία Γραφή, ο Θεός το ορίζει. Αλλά αν μιλήσουμε με ακρίβεια  επιστημονική, οχι! Tο γράμμα της Αγίας Γραφής δεν είναι ο Λόγος του Θεού.   Διότι ο Θεός δεν ομιλεί καμιά γλώσσα, πρώτα απ' όλα. Ούτε Εβραϊκά. Το πρόβλημα ετέθη από τον Γρηγόριο Νύσσης. που συνεχίζει τον Κρατύλο του Πλάτωνος από πλευράς γλωσσολογικής. Ο Δεύτερος μεγάλος Έλληνας γλωσσολόγος είναι ο Γρηγόριος ο Νύσσης, στα έργα του κατά Ευνομίου. Δεν γράφει καμιά γλωσσολογία σαν τον Μπαμπινιώτη, αλλά , απαντά σε ερωτήματα γλωσσολογικά.   Επομένως λοιπόν, το πρόβλημα είναι το εξής: Το ότι δεν είναι η Γραφή, αυτή καθαυτή ως γράμμα , ως βιβλίο, "Λόγος του Θεού". [Αν το αποδεχτούμε αυτό] τότε την μεταβάλλουμε σε "Κοράνιο". Ο καημένος ο Μωάμεθ είπε ότι ο Θεός , δια του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, του έδωσε το Κοράνιο! Το πέταξε ο Αλλάχ από ψηλά (ευτυχώς που δεν πήρε κανένα κεφάλι..). Το ότι είναι τυπωμένο βιβλίο, ούτε καν να το πεις! Ξέρετε, έχει συνέπειες. Έχω πάει πολλές φορές και στο Ιράν και στο Ιράκ κτλ για συνέδρια και είμαστε πάντα προσεκτικοί. Όταν μιλούμε για την Τριαδικότητα του Θεού, σηκώνονται οι μεγάλοι Θεολόγοι τους (γιατί έχουν κ' αυτοί τους Θεολόγους τους..) και σου λέει "Παντρεύτηκε ο Θεός και έκανε γιό"; Το καταλαβαίνει ανθρωποπαθώς. Τι να του πεις τώρα; Δεν μπορείς να σκεφθείς; Του λες "όχι έτσι...". Γιατί με έβαλαν εμένα 2-3 φορές να τα αναλύσω, [και] λέω "Παναγία μου! Σε εμένα έτυχε να τους μιλήσω περί Αγίας Τριάδος;!". [Τα λέω αυτά] και λόγω της αμαρτωλότητάς μου και λόγω του ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ , οι άνθρωποι. Έχουν άλλες "προσλαμβάνουσες παραστάσεις".   Λοιπόν, για να το ολοκληρώσω: Η Γραφή , αυτή καθαυτή, ως γράμμα, ως κείμενο, δεν είναι Λόγος του Θεού. [Αυτά] μας τα ανέλυσε ο παπαγιάννης ο Ρωμανίδης. Ξέρετε ο Ρωμανίδης (αιωνία του η μνήμη!) έφερε στην επιφάνεια την αγιοπατερική παράδοση. Δεν είναι ότι βρήκε δικά του [θεολογικά εφευρήματα] , γιατί όταν λένε "ε, είναι του Ρωμανίδη....", αμ δεν είναι του Ρωμανίδη! Είναι Παλαιά, Καινή Διαθήκη, Οικουμενικές σύνοδοι, οι Πατέρες και μητέρες της Εκκλησίας! Είναι η εμπειρία των Αγίων. Αυτό έκαμε ο παπαγιάννης ο Ρωμανίδης. Ηρθε και μας ταρακούνησε ,τα νερά που ήτανε λιμνάζοντα. Ετσι , λοιπόν, λέει ότι η Γραφή τι είναι; "λόγος περί του λόγου του Θεού". [Είναι] ιερό βιβλίο! Που καταλήγουμε όμως; Αυτό που λέγει ένας Άγιος της Εκκλησίας: [Ότι] εάν καούν αυτομάτως όλα τα βιβλία της Αγίας Γραφής (παλαιάς και καινής διαθήκης)  , ένας Άγιος θα [μπορέσει να] ξαναγράψει την Αγία Γραφή , εν Αγίω Πνεύματι. Είναι "φορέας" της Αγίας Γραφής, της Αποκαλύψεως του Θεού. Θα [μπορούσε να] ξαναγραφεί η Γραφή! Γι' αυτό λέμε πως η παραβολή του Ασώτου είναι το ευαγγέλιο του ευαγγελίου: Αν δεν είχε σωθεί τίποτε άλλο, μόνο η παραβολή του ασώτου, ξέρουμε ότι υπάρχει Θεός, γιατί υπάρχει, ο άνθρωπος [και] η σχέση του με τον Θεό, όλα τα μυστήρια της πίστεως λύνονται εκεί.   Ερώτηση από το ακροατήριο: "Μπορούμε να πούμε πως η Αγ. Γραφή είναι η αποκάλυψη της αγάπης του Θεού;"   Άφηστε τα τώρα τα συναισθηματικοηθικά [σχήματα λόγου], όχι ότι δεν το λέμε, αλλά δεν είναι η ώρα. Η Αγία γραφή (παλαιά και καινή διαθήκη) είναι λόγος περί του Λόγου του Θεού. Ποιος είναι ο "Λόγος του Θεού"; Είναι η αποκάλυψη. Η αυτοφανέρωση του Θεού. Επιστολή προς Εβραίους: "Πολυμερώς και πολυτρόπως.."[Εβρ. 1:1] με χίλιους τρόπους απεκαλύφθει ο Θεός , και στην Παλαιά Διαθήκη, μέσα στην κτίση ολόκληρη. Βλέπετε [πως] η κτίση σε βάζει να σκεφθείς ,αν έχεις λίγο λογική, πως όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Οχι ότι η κτίση σου δίνει αποκάλυψη του Θεού [αλλά] σε κινεί προς την Χάρη του Θεού. Ο Απόστολος Παύλος τα λέει αυτά.   Απο την άλλη πλευρά , έχουμε την αποκάλυψη του Θεού, που κορυφώνεται στον Ιησού Χριστό. Που είναι η ένσαρκη Αλήθεια. Ο Χρυσόστομος και ο π. Πόποβιτς λένε "Η Eνσαρκος Παναλήθεια". Το πλήρωμα της Αλήθειας… "οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν".. είναι ο Χριστός. Στον Χριστό, [δηλαδη] εν τω Υιώ, κορυφώνεται η αποκάλυψη του Θεού. Αυτή η αποκάλυψη, είναι γεγονός που συμβαίνει , λαμβάνει χώρα, στην καρδιά του ανθρώπου. Την καθαρή "καρδία", και όχι στην διάνοια η στην φύση. Εδώ είναι η αρχή. Επειδή γράφονται σε αυτά τα κείμενα (που είναι υπέροχα!) τίθεται το θέμα του Αυγουστίνου, τα είπαμε [και] με αυτό το παιδί, τον μαθητή μου. ο Αυγουστίνος μη έχοντας τις εμπειρίες των Αγίων (εγώ τον τιμώ ως άγιο) και μη έχοντας γνώση των Πατέρων της Ανατολής, νομίζει ότι οι θεοφάνειες της Π.Δ. είναι φαινόμενα "γινόμενα και απογινόμενα". Αυτά [όμως] είναι τα φυσικά φαινόμενα. Δηλαδή: [Έστω πως] μελετάμε την αστραπή η την βροντή. Σε μία καταιγίδα ο Φρανκλίνος, ο αμερικάνος, μελέτησε την αστραπή  και την βροντή. [Τα φαινόμενα αυτά] έχουν αρχή και μετά έρχεται και η λιακάδα οπότε τελειώνουν όλα, βγαίνει και το ουράνιο τόξο. Αυτά είναι τα Φυσικά φαινόμενα, έχουν αρχή και τέλος. Η αποκάλυψη του Θεού δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος και λαμβάνει χώρα μέσα στην ανθρώπινη "καρδία". Οπότε ο προφήτης, ο απόστολος, ο άγιος που φθάνει στο ίδιο ύψος είναι μια ενιαία "inspiration" είναι μία ενιαία η "Θεοπνευστία" [της οποίας έχουν εμπειρία]. Όποιος φθάσει  στην θέωση , (μπορεί να είναι εγγονός του Αδάμ η μπορεί να είναι ο τελευταίος άνθρωπος που θα ζήσει στην Γη προ της δευτέρας παρουσίας) την ίδια Θέωση [θα έχει]. Είναι συμμετοχή στο γεγονός της Πεντηκοστής. Οποίος φθάσει λοιπόν στην Θέωση βλέπει τον Πατέρα, τον Υιο, το Αγιο Πνεύμα , βλέπει ότι ο Θεός έχει δύο Φύσεις, την Παναγία κτλ. Αυτά δεν είναι θέμα λογικής και δεν μπορείς να αναγκάσεις κανένα να το δεχτεί.   Προσέξτε όμως! Αυτό είναι το λάθος. Έρχεται ο άλλος, ο "βλάκας" και σου λέει "εν ονόματι της αστροφυσικής, εν ονόματι των μαθηματικών , τα αρνούμαι!". Όχι, μπουμπούνα. Διότι όταν εσύ έχεις τηλεσκόπιο και μελετάς άστρα που είναι χιλιάδες έτη φωτός μακριά από την Γη , μπορώ εγώ ο αδαής να σου πω "αυτά είναι όλα παραμύθια της χαλιμάς". Και [τότε] μου λες: "Ελα στο τηλεσκόπιο και θα τα δεις κ'εσύ!". Αν λοιπόν καθαρίσει κανείς το τηλεσκόπιο της καρδιάς (του παπαγιάννη είναι [το παράδειγμα], αιωνία του η μνήμη! θα είμασταν στραβοί χωρίς τον παπαρωμανίδη, συμπλήρωσε τον φλωρόφσκι και τον ολοκλήρωσε) [σου] θα δεις τα ίδια πράγματα. Ό,τι βλέπει ο Αβρααμ, ό,τι βλέπει ο Αγιος Σπυρίδων, ό,τι ο απόστολος παύλος και πέτρος θα τα δω κ'εγώ. Αλλα δεν θέλουμε να κοπιάσουμε. Εδώ είναι το πρόβλημα. Για να γίνω επιστήμονας , π.χ. "Νανόπουλος" που είναι μεγάλος αστροφυσικός , ότι και να λέει είναι μεγάλος ,ή π.χ. "Φωκάς" να' ναι καλά οι άνθρωποι,  πρέπει να σπουδάσω. Καμιά δεκαπενταριά η είκοσι χρόνια. Εδώ σου λέει "κάτσε και άρχισε δίπλα σε έναν καθηγητή που είναι ο Γέροντας , ο Πνευματικός [Πατέρας] που ξέρει την πορεία. Βέβαια πνευματικοί δεν ήμαστε εμείς, ε; Εμείς είμαστε τσαρλατάνοι. Πνευματικός [Πατέρας] είναι αυτός που έχει Αγιον Πνευμα "εν τη καρδία", ο άγιος δηλαδή. Εμείς είμαστε "της προσκολλήσεως". Δόξα τω Θεώ, έστω κ' έτσι! Διαφορετικά θα είσαστε πεθαμένοι, αν δεν είχατε κάποιον που μελετάει τους πατέρες και σας λέει "οι απόστολοι, οι προφήτες, οι Πατέρες αυτά λένε" . Αυτός είναι ο ρόλος ο δικός μας. Μπορεί να γίνω κ' εγώ "Αγιος Σπυρίδων". Προσέξτε! Ο Θεός να με συγχωρήσει , είναι βλασφημία να πω "εκείνοι ήσαν και κανείς άλλος!". Σήμερα έχουμε τον όσιο Δαυίδ της Ευβοίας. Ανάστημα πνευματικό! Συνεχίζει τον Μ. Βασίλειο, με έναν άλλο τρόπο αλλά «εν τω αυτώ πνεύματι, εν τω αυτώ νοϊ και εν τη αυτή εμπειρία».   Έτσι, λοιπόν, για να το κλείσω, όποιος φτάσει και γίνει αγιος, όποιος φτάσει δηλαδή στην Θέωση, βλέπει αμέσως αυτά που λέμε "αποκάλυψη του Θεού". Εμείς που είμαστε τυφλοί, πνευματικά , στηριζόμαστε σε αυτό που βλέπουν οι Άγιοι. Όπως ένας τυφλός. [Τα λέω αυτά] χωρίς να υποτιμώ κανέναν. Άλλο η διάνοια. Εγώ μιλώ τώρα για τυφλότητα πνευματική, ένας τυφλός μπορεί να είναι διάνοια. Ο Τυφλός όμως, [ακόμα] κ'αυτός που είναι διάνοια, όταν βγούμε σε κάποια περιοχή που δεν την ξέρει, στηρίζεται σ' εμένα. Και του λέω: "έχει σκαλιά εδώ... ανεβαίνουμε... κατεβαίνουμε". Είναι προσβλητικό; Έτσι μου λέει κ' εμένα η εσένα η του άλλου, ο απόστολος Πέτρος, ο απόστολος Παύλος , ο Μ. Βασίλειος, "εέει σκαλιά εδώ... ανέβα". Εμείς λοιπόν που είμαστε τυφλοί στηριζόμεθα στην εμπειρία των Αγίων που ζουν την αποκάλυψη του Θεού ως αυτοφανέρωση του Θεού. Λοιπόν, αυτή η αποκάλυψη είναι ο λόγος του Θεού, "εγένετο ρήμα θεού" (Λουκάς 3:2). Το "ρήμα θεού" τι σημαίνει; [είναι] ο λόγος του Θεού! Οι δυτικοί νομίζουν ότι πάει ο Θεός και ψυθιρίζει στο αυτί του ανθρώπου και έχουν στην εικόνα ένα πουλάκι, το Αγ. Πνεύμα, που ψυθιρίζει με το ράμφος του στο αυτί του Πέτρου, του Παύλου κτλ. Αυτό είναι η παρερμηνεία , το ανθρωποπαθές στοιχείο, που είναι η καταστροφή της Πνευματικότητας της Αγίας Γραφής.   Οποίος δεχτεί την αποκάλυψη, όλα αυτά τα ζει, και αυτός είναι ο λόγος του Θεού. Τώρα , από εκεί και πέρα, αναγκάζεται ο Προφήτης η ο απόστολος να πει κάποια πράγματα. Να, ο Παύλος στην Β' Προς Κορινθίους (12:2) λέει " οιδα ανθρωπον εν χριστω προ ετων δεκατεσσαρων ειτε εν σωματι ουκ οιδα ειτε εκτος του σωματος ουκ οιδα ο θεος οιδεν αρπαγεντα τον τοιουτον εως τριτου ουρανου". Χρησιμοποιεί την γλώσσα της εποχής. Του αλλάξανε τα φώτα! Και λέει παραφρονών κ' εγώ θα σας τα πω. Γιατί του λέγανε "δεν είσαι απόστολος, δεν είδες τον Χριστό!" [και τους απαντούσε] "Βρε τον είδα!". Γι' αυτό είπε τρεις φορές (πόσες θα το είπε! πεντακόσιες τρεις!) την εμπειρία του προς την Δαμασκό. Οπότε τους λέει "θέλετε να δείτε που έφτασα;". Και δεν λέει "εγώ" , λέει "οίδα άνθρωπον" γιατί ντρεπόταν να πει "εγώ". Αυτό το «εγώ» θα μας φάει, που λέει κ' ο Μακρυγιάννης. Η ιδιοτέλεια.   Έτσι, λοιπόν, ο Απόστ. Παύλος έχει αυτές τις εμπειρίες. Η εμπειρία καθαυτή , συμπερασματικά, είναι ο Λόγος του Θεού. "εγένετο ρήμα θεού", Λόγος Θεού. Η μετάδοση αυτής της εμπειρίας, όπως την διηγείται ο Άγιος. , είναι λόγος του Θεού από δεύτερο χέρι, Η καταγραφή αυτής της μαρτυρίας, όπως κάποιοι που τον άκουσαν τον Άγιο, είναι λόγος Θεού από τρίτο χέρι. Το περιγράφουν. π.χ. ο Μάρκος το κύρηγμα του Πέτρου, ο Λουκάς το κήρυγμα του Παύλου. Και εμείς στο πανεπιστήμιο που αυτά τα μελετάμε η εσείς που διαβάζετε έχουμε λόγον Θεού, από τέταρτο χέρι. Να λοιπόν γιατί, αυτό που μας λένε οι καημένοι οι Δυτικοί, είναι λόγος Θεού από τέταρτο χέρι.   Θυμάστε που σας έλεγα (να κλείσουμε με αυτό για τώρα) πως μου έλεγε ένας γερμανικής καταγωγής στην Αμερική, στο διάλογο μας με τους Λουθηρανούς, Ο καθηγητής Γκρόντελ, (μου έκανε και μάθημα ο καημένος να είναι καλά)  "Πάτερ Γεώργιε, μην ξεχνάτε πως είμαστε ναοί του Αγ. Πνεύματος". Μπήκα στο νόημα αμέσως και με πολύ αγάπη βεβαία, γιατί δεν φταίει ο άνθρωπος ,του είπα "από που το συνάγετε αυτό;". Μου λέει να, εδώ: Α' Κορινθίους, Β' Κορινθίους, "ναος θεου εστε και το πνεύμα του θεου οικει εν υμιν" . Του λέω «συγνώμη, επειδή το λέει εκεί, είμαστε ναοί του Θεού;» Μου λέει "είμαστε βαπτισμένοι, άρα..." . Του λέω, "με συγχωρείτε αν ο διάβολος το διαβάσει αυτό, είναι κ' αυτός ναός του Θεού;". Μου πιάνει το χέρι και μου λέει "αδελφέ Μεταλληνέ, σε καταλαβαίνω". Και κάτσαμε μία ώρα μετά και μιλούσαμε για το θέμα: Πότε [ο άνθρωπος] γίνεται ναός του Αγ. Πνεύματος. Και τα δέχθηκε. Όλα αυτά τα είχαν δεχθεί οι Λουθηρανοί! Άλλο που ήρθαν μετά... συγνώμη, πρέπει να ξέρουμε [πως] όλα αυτά εξαρτώνται από μασονικές δυνάμεις της Γενεύης. Και στο τέλος έβγαλαν Ρωμανίδη, εμένα, κάποιους άλλους κτλ που είχαμε διάλογο επί αυτών των πραγμάτων , κυρίως τον Ρωμανίδη και λέγανε παραμύθια της Χαλιμάς μεταξύ τους. Ο Γκέοργκ Κρετσμαρκ καθηγητής στο Μοναχο, ιστορικός,  το κατάλαβε. Και μία φορά , την τελευταία φορά που ήμουν και εγώ και ο Ρωμανίδης και άλλοι μαζί τους, λέει "Δυστυχώς δεν μας αφήνουν να συνεχίσουμε τον ωραίο διάλογο". Διότι πολλοί , ακόμα και λουθηρανοί, λέγανε "πάτε να μας κάνετε Ορθόδοξους". Και εμείς τους λέγαμε "Οχι Ορθοδόξους βρε παιδιά , Χριστιανούς, να σας κάνουμε εσάς και να γίνουμε κ' εμείς”. Ας σταθούμε εδώ και θα συνεχίσουμε την άλλη φορά.

Ιωάννης Τάτσης, Επικίνδυνος απομάκρυνσις από την οδόν των αγίων Πατέρων

Ιωάννης Τάτσης, Επικίνδυνος απομάκρυνσις από την οδόν των αγίων Πατέρων

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Τοῦ κ. Ἰωάννου Τάτση, Θεολόγου

ΠΟΡΕΙΑ ἐπικίνδυνη καὶ καταστροφικὴ διαγράφεται τὰ τελευταῖα χρόνια σὲ πολλοὺς τομεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀφήσαμε τὴν πεῖρα τῶν ἁγίων πατεράδων μας καὶ πορευόμαστε σὲ ἀτραποὺς σκοτεινές.

Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατατρώει τὰ σπλάχνα τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ αἱρέσεις δὲν καταδικάζονται συνοδικῶς καὶ ὅσοι μὲ πόθο καὶ ἀγάπη κοσμικὴ προσεγγίζουν τοὺς αἱρετικοὺς καὶ γίνονται ἕνα μὲ αὐτούς, αὐτοπροσδιορίζονται ὡς ἀληθινοὶ χριστιανοί. Κατηγοροῦν μάλιστα ὅσους τοὺς ἀντιστρατεύονται ὡς φανατικοὺς καὶ ἀκραίους. Τὴν ἀντιαιρετικὴ δράση καὶ διδασκαλία τῶν Πατέρων ἀντικατέστησε ἡ ἀγαπολογία καὶ οἱ ἀτέρμονες διάλογοι, τὰ συνέδρια μετὰ πλουσίων γευμάτων, οἱ φιλοφρονήσεις καὶ οἱ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἡ διαχριστιανικὴ καὶ διαθρησκειακὴ προσέγγιση καὶ κατανόηση.

Οἱ Σύνοδοι τῶν Ἐκκλησιῶν δὲν ἀσχολοῦνται μὲ τὰ τῆς πίστεως οὔτε καταδικάζουν αἱρέσεις. Οἱ σφεντόνες τοῦ πνεύματος ἔμειναν πλέον χωρὶς λάστιχα καὶ αὐτοί, ποὺ εἶχαν χρέος νὰ διαφυλάσσουν τὸ ποίμνιο ἔπιασαν φιλίες μὲ τοὺς βαρεῖς λύκους. Οἱ νέοι πέφτουν στὰ δίχτυα παραθρησκευτικῶν ὀργανώσεων καὶ σεκτῶν, χάνουν τὴν σωματικὴ καὶ πνευματική τους ὑγεία καὶ δὲν βρίσκουν τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας. Περιπλανῶνται στὰ ὄρη τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἄγνοιας, τῆς κοσμικῆς ἐπιφανειακῆς ζωῆς καὶ δὲν βρίσκεται ὁ ποιμένας, ποὺ θὰ τοὺς ἀναζητήσει.

Οἱ Μητροπόλεις ἱδρύουν Μὴ Κυβερνητικὲς Ὀργανώσεις καὶ ἀσκοῦν φιλανθρωπία μὲ τὶς ἐπιδοτήσεις καὶ ἐπιχορηγήσεις τοῦ Κράτους. Οἱ ποιμένες συναντῶνται εὐκαίρως ἀκαίρως καὶ συζητοῦν γιὰ τὸ νέο Μητροπολιτικὸ μέγαρο, τὸ νέο αὐτοκίνητο ἢ τὸ καινούργιο κινητὸ τηλέφωνο εὐφραινόμενοι ἀπὸ τὴν ἑορταστικὴ τράπεζα τοῦ ἀδελφοῦ Συνεπισκόπου. Γιὰ τὸ ποίμνιο λόγος οὐδείς. Τὰ τῆς πίστεως ἐγκαταλελειμμένα εἰς χεῖρας τοῦ Πατριάρχου, ὁ ὁποῖος στέφεται μὲ λόγους ἐγκωμίων, ὅταν ἐπισκεφθεῖ τὴν Μητρόπολή μας.

Ἡ πεῖρα τῶν Πατέρων περνάει ἀπὸ τὸ κόσκινο τῆς δικῆς μας ἐκκοσμικευμένης ζωῆς, τῆς χαλαρῆς πνευματικῆς μας κατάστασης καὶ ὡς γνήσιοι μεταπατερικοὶ θεολόγοι μεγάλου βεληνεκοῦς ἀνερυθρίαστα ἀμφισβητοῦμε τοὺς ἁγίους, τοὺς «καταγγέλλουμε» γιὰ ἀντιδυτικισμό, ἀντιφεμινισμό, ὑπερβολὲς καὶ σκληρότητα ἀπέναντι στοὺς ἀδελφούς μας αἱρετικούς. Δὲν τοὺς ἔχουμε πιὰ ἀνάγκη. Τοὺς ξεπεράσαμε. Εἴμαστε πολὺ πιὸ μπροστὰ ἀπὸ αὐτούς. Ἐμεῖς ζοῦμε τὸ παρόν. Ἂν κά- ποια ἀπὸ αὐτά, ποὺ εἶπαν, ἔχουν συνάφεια μὲ τὸ δικό μας κόσμο, ἂς τὰ δεχτοῦμε. Ἂν ὅμως «δὲν μᾶς κάνουν», τί μᾶς ἐμποδίζει νὰ τὰ ξεπεράσουμε καὶ νὰ τὰ ἀρνηθοῦμε;

«Ἀλλάζουμε τὰ φῶτα» στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, γιὰ νὰ ξεφύγουν οἱ νέοι μας ἀπὸ τὸν κατηχητισμό. Ὡς πότε θὰ ἔχουμε κλειστὰ τὰ μυαλὰ τῶν παιδιῶν, ὅπως τόσα χρόνια ἔκαναν ἐκεῖνα τὰ παρωχημένα πλέον κατηχητικά; Ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ ἀνοιχτοῦμε στὸν ἄλλον, τὸν ξένο, τὸν ἀλλόθρησκο, τὸν ἑτερόδοξο καὶ νὰ τοῦ ποῦμε ὅτι εἶναι ἀδελφός. Τί κι ἄν πιστεύει σὲ ἄλλο θεό; Ὅλες οἱ θρησκεῖες, ὅλοι οἱ θεοὶ εἶναι σεβαστοί! Ἂς σωπάσουν πλέον οἱ ἀντιπαπικοὶ Πατέρες. Ἂς μὴ ἀκουστεῖ ξανὰ ἡ φωνὴ τοῦ πατρο-Κοσμᾶ ἡ ἐλέγχουσα τὸν Πάπα.

Ἂς τεθοῦν στὸ περιθώριο οἱ διδασκαλίες τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ οἱ ἀγῶνες τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Τώρα οἰκοδομεῖται ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη! Ἡ ἀγάπη μεταξὺ ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς γῆς ἀνεξαρτήτως θρησκείας καὶ πίστης! Ἂς μὴ μᾶς χωρίσει πλέον κα- μιὰ διχαστικὴ πατερικὴ φωνὴ καὶ οἱ Σύνοδοι ἂς τεθοῦν στὴν ὑπηρεσία τῆς καταλλαγῆς. Τὰ ἐμπόδια ὅλα ἂς ἀρθοῦν ἀπὸ τὴ μέση. Οἱ Κανόνες τῶν Συνόδων ἂς ἀναθεωρηθοῦν. Οἱ Πατέρες μὲ νέο πνεῦμα καὶ πνοὴ ἂς ἀναγνωστοῦν καὶ μεταπατερικὰ ἂς κριθοῦν. Οἱ ἀντιδρῶντες ἂς καθαιρεθοῦν ἢ μὲ κάθε τρόπο στὸ περιθώριο ἂς τεθοῦν. Εἶναι θεμιτὲς οἱ ἀπειλές, ἂν πρέπει κάποιοι ἐνοχλητικοὶ νὰ πάψουν νὰ μιλοῦν. Ἂν δὲν μποροῦν ἀκόμη τὸ ρυθμὸ τῆς σύγχρονης ζωῆς νὰ ἀντιληφθοῦν, ἂν κολλημένοι στὴν παράδοση παραμένουν, τοὺς πρέπει ἡ ἀπομόνωση καὶ ἡ ἀπόρριψη.

Κι ὅμως ὑπάρχουν κάποιοι, ποὺ σὲ ὅλα τοῦτα ἀντιδροῦν. Καλόγεροι ποὺ πῆραν τὰ βουνὰ καὶ νυχθημερὸν τὸ κομποσχοίνι τους τραβοῦν μὲ πόνο γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἐπίσκοποι μακριὰ ἀπὸ τὰ κέντρα ἀποφάσεων, πρεσβύτεροι καὶ μοναχοὶ καὶ κάποιοι ἀκόμη λαϊκοὶ μὲ θάρρος, χωρὶς φόβο μπροστὰ στὶς ἀπειλές, ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι κατὰ τὸ δυνατόν, ἀντιστέκονται μὲ κάθε τρόπο. Γράφουν, μιλοῦν, ἀφυπνίζουν τὸν λαό, τὴν πατερικὴ πεῖρα μεταδίδουν, τὶς ἐπισκοπικὲς ἐκτροπὲς στηλιτεύουν, τὴν κοσμικότητα ἀποδοκιμάζουν. Μπαίνουν στὰ σπίτια τῶν πονεμένων, τῶν ἀσθενῶν, μπαίνουν στὶς φυλακὲς καὶ τὰ νοσοκομεῖα, μιλοῦν μὲ ἀγάπη στοὺς μαθητὲς στὰ σχολεῖα, προσεύχονται, ἀγωνίζονται, ἀγρυπνοῦν καὶ ἀγωνιοῦν. Δίνουν ἀπὸ τὰ δικά τους, μεταδίδουν τὴν πεῖρα τῶν Ἁγίων, βαπτίζουν ὀρθοδόξους τοὺς αἱρετικούς, καλοῦν στὴ σωτηρία τοὺς πλανηθέντες. Οἱ «προοδευτικοὶ» τοὺς λένε ἀκραίους, παραδοσιόπληκτους, φανατικούς, θρησκοφασίστες, ἰδιόρρυθμους, ἀνυπάκουους στὴν ἐκκλησιαστική τους ἀρχή, ἀλλὰ ἐκεῖνοι θαρρετὰ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνεχίζουν.

Τὸ πλοῖο κλυδωνίζεται. Κάποιοι ρέγχουν ξαπλωμένοι στὸ ἀμπάρι του, κάνοντας πὼς δὲν καταλαβαίνουν τὴν τρικυμία. Θὰ πρέπει νὰ πεταχτοῦν στὴν τρικυμισμένη θάλασσα. Τότε τὸ πλοῖο θὰ πορευτεῖ γαλήνια. Καὶ ἐκεῖνοι ἴσως μάθουν νὰ μὴ νοιάζονται πλέον γιὰ τὴν ξεραμένη κολοκύνθη τῆς ματαιοδοξίας τους, ἀλλὰ γιὰ τὸν πεινῶντα γιὰ νινευϊτικὴ μετάνοια καὶ σωτηρία λαό.

Ορθόδοξος Τύπος, 21/6/2013

Σε αδιέξοδο Πανορθόδοξη και Διάλογος με Ρωμαιοκαθολικούς. Γιώργου Παπαθανασόπουλου

Τρίτη, 18 Ιουνίου 2013

Σε αδιέξοδο Πανορθόδοξη και Διάλογος με Ρωμαιοκαθολικούς. Γιώργου Παπαθανασόπουλου

Σε αδιέξοδο Πανορθόδοξη και Διάλογος με Ρωμαιοκαθολικούς

Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 Τρία γεγονότα που συνέβησαν πρόσφατα δείχνουν το αδιέξοδο και την συνεχιζόμενη και εντεινόμενη διαμάχη μεταξύ Φαναρίου και Μόσχας. Το πρώτο είναι πως στην Αθήνα και κατά τη διάρκεια της υποβαθμισθείσης επίσκεψης του Πατριάρχου Μόσχας στην Εκκλησία της Ελλάδος συνεδρίασαν κεκλεισμένων των θυρών οι αντιπροσωπείες των δύο Εκκλησιών, υπό την κοινή προεδρία των  Προκαθημένων τους. Στα δελτία Τύπου που εκδόθηκαν από τις δύο Εκκλησίες γράφτηκαν μόνο τα ουδέτερα και χωρίς αντιπαραθέσεις θέματα. Όμως η συνεδρία κράτησε πάνω από δύο ώρες και είχε τις εντάσεις της.
Παρά το ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δεν θέλησε να συζητήσει τα θέματα του θεολογικού διαλόγου με τους Ρωμαιοκαθολικούς και της προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου, με το επιχείρημα ότι αυτά τα χειρίζεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο και συζητούνται στις αρμόδιες διορθόδοξες Επιτροπές, εν τούτοις ο Πατριάρχης της Μόσχας τα έθεσε.Σε αδιέξοδο βρίσκονται τόσο η προετοιμασία της Πανορθοδόξου Συνόδου, όσο και ο θεολογικός διάλογος των Ορθοδόξων με τους Ρωμαιοκαθολικούς (Ρ/Κ). Βλέποντάς την κατάσταση ο σώφρων, ανιδιοτελής και πράγματι πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός διερωτάται μήπως ο Κύριος, που θέλει την Εκκλησία Του σταθερή και πιστή  στα όσα Της παρέδωσε, σκληραίνει και τυφλώνει συνειδήσεις, ώστε να μην προχωρήσει τίποτε το αρνητικό, για το καλό των πιστών Της!
Ως προς τον διάλογο με τους Ρ/Κ  ο κ. Κύριλλος υποστήριξε πως η Ρωσική Εκκλησία εργάζεται στο ζήτημα αυτό με διαφάνεια, την ώρα που το Οικουμενικό Πατριαρχείο προχωρεί υπό αδιαφανείς συνθήκες στη σύνταξη κειμένου, που να είναι η πρόταση των Ορθοδόξων στο ζήτημα του πρωτείου του Πάπα.
Τότε παρόντες Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος σε έντονο ύφος σημείωσαν ότι η συνάντηση στο Παρίσι, τον Νοέμβριο του 2012, της προπαρασκευαστικής επιτροπής των Ορθοδόξων, που ετοιμάζει την πρόταση προς τους Ρ/Κ για το πρωτείο, απέτυχε να οδηγηθεί σε κάποιο αποτέλεσμα λόγω της  αρνήσεως της ρωσικής πλευράς να δεχθεί οποιοδήποτε σημείο του κειμένου, που είχε ετοιμάσει ο Μητροπολίτης Περγάμου.
Οι ίδιοι Μητροπολίτες σημείωσαν ότι οι Ρώσοι διαμαρτύρονται ότι τους δόθηκε στο Παρίσι αργά το κείμενο του Μητροπολίτου Περγάμου, αλλά δεν λένε πως ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίων παρουσίασε ένα άλλο κείμενο για το πρωτείο, που είχε επεξεργασθεί η Ρωσική Εκκλησία, περίπου μισή ώρα πριν από τη λήξη της συνεδρίας!
Ακολούθησε έντονος διάλογος και σ' αυτόν ο κ. Ιλαρίων τόνισε ότι η Ρωσική Εκκλησία δεν δέχεται οποιοδήποτε πρωτείο είτε στους Ορθοδόξους, είτε στους Ρ/Κ και πιστοί στην άποψή τους αυτή δεν έχουν υπογράψει το κείμενο της Ραβέννας. Σημειώνεται ότι η Μόσχα δεν αποδέχεται  Πρωτείο στον  Οικουμενικό Πατριάρχη  και φθάνει στο σημείο να ζητάει η Προεδρία μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών να είναι εκ περιτροπής, όπως συμβαίνει με τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης!…

Στο Φανάρι,  λόγω του «νιέτ σε όλα» της Μόσχας, έχει περάσει η σκέψη οι διαδικασίες προετοιμασίας του διαλόγου με τους Ρ/Κ και της Πανορθόδοξης  Συνόδου  να διεξάγονται όχι με ομοφωνίες, αλλά με πλειονοψηφίες. Αυτό δεν το δέχεται η Μόσχα και απειλεί ότι αν συμβεί  θα αποχωρήσει. Το Φανάρι σκέφθηκε να προχωρήσει στο διάλογο με τους Ρ/Κ χωρίς τη Μόσχα, αλλά η Ρώμη διαμήνυσε ότι  δεν το δέχεται. Επίσης η διαδικασία για την  Πανορθόδοξη Σύνοδο χωρίς τη  Μόσχα  δεν μπορεί να προχωρήσει,  διότι αυτό θα σημάνει σχίσμα μεταξύ των Ορθοδόξων. Έτσι το αδιέξοδο και στις δύο διαδικασίες διαιωνίζεται...

 Το δεύτερο γεγονός είναι το πρόσφατο Ανακοινωθέν για την ειρηνική επίσκεψη του Πατριάρχου Αντιοχείας κ. Ιωάννου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Σ' αυτό αναφέρεται ότι στις επίσημες συνομιλίες μεταξύ των αντιπροσωπειών των δύο Εκκλησιών εξετάστηκε η κατάσταση των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα στη Συρία και ετέθησαν τρία διορθόδοξα θέματα.
Το πρώτο είναι η προετοιμασία της Πανορθόδοξης Συνόδου, που κρίθηκε και από τα δύο μέρη "αναγκαία η επιτάχυνσή της". Στην επιτάχυνση θεωρητικά συμφωνεί και η Μόσχα, όμως με τους δικούς της όρους. Ένας από αυτούς είναι στην Πανορθόδοξη Σύνοδο να συμμετάσχουν όλοι οι εν ενεργεία Ορθόδοξοι Μητροπολίτες και Επίσκοποι, κάτι που σημαίνει ότι η Ρωσική Εκκλησία θα έχει την απόλυτη πλειονοψηφία σ' αυτήν, λόγω του αριθμού των Μητροπολιτών που διαθέτει.
Το δεύτερο θέμα που θίγεται στο Ανακοινωθέν είναι η έμμεση αλλά σαφής αντίρρηση του Φαναρίου στην ενέργεια του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων να χειροτονήσει Αρχιεπίσκοπο στο Κατάρ, "ως μη ώφελεν", όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και για το οποίο  σημειώνεται ότι "εζητήθη η διαμεσολάβησις του Οικουμενικού Πατριαρχείου", κάτι που υποδηλώνει την υπεροχή του έναντι των άλλων πρεσβυγενών Πατριαρχείων και γενικά των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών. Το τρίτο που θίγεται και είναι ζήτημα της Πανορθόδοξης Συνόδου είναι η λειτουργία των Επισκοπικών συνελεύσεων στην Ορθόδοξη Διασπορά, που και εκεί η Μόσχα, αλλά και άλλες Εκκλησίες έχουν τις αντιρρήσεις τους στις προτάσεις του Φαναρίου.

Το τρίτο γεγονός είναι η επίσκεψη του Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου στην Ρωσική Αυτόνομη Εκκλησία της Εσθονίας, αμέσως μετά την επίσκεψή του στην Εκκλησία της Ελλάδος. Ο Ρώσος εκκλησιαστικός ηγέτης έριξε το γάντι στο Φανάρι, αφού χωρίς την άδειά του επισκέφθηκε χώρα, που το Οικουμενικό Πατριαρχείο υποστηρίζει πως είναι υπό την εκκλησιαστική του δικαιοδοσία, ενώ η Μόσχα αντίθετα υποστηρίζει πως είναι υπό τη δική της...
Και τα δύο Πατριαρχεία έχουν τη δική τους Αυτόνομη Εκκλησία στη μικρή αυτή Βαλτική χώρα, με τους λίγες δεκάδες χιλιάδες Ορθοδόξων, από τους οποίους πάντως οι πλείστοι είναι ρωσικής καταγωγής…
Ο κ. Κύριλλος έγινε επίσημα δεκτός από τους αξιωματούχους της Εσθονίας και σε ερωτήσεις δημοσιογράφων δήλωσε: " Η (Ρωσική Αυτόνομη Ορθόδοξη) Εκκλησία της Εσθονίας συνεχίζει να ζει και να αναπτύσσεται, παρά ορισμένες περιστάσεις που είχαν ως αποτέλεσμα αντιπαραθέσεις κατά τα έτη της δεκαετίας του 1990, που ακόμη δεν έχουν ξεπεραστεί. Ελπίζουμε πως αυτά τα στοιχειώδη προβλήματα θα επιλυθούν. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Εσθονίας είναι η Εκκλησία των Ορθοδόξων που ζουν στην Εσθονία. Δεν είναι η εκπρόσωπος μιας ξένης οντότητας και ακόμα λιγότερο δεν είναι εντoλοδόχος μιας ξένης οντότητας που θα εργαζόταν προς όφελός της. Είναι μια χριστιανική Ορθόδοξη τοπική κοινότητα που βρίσκεται στη γη αυτή εδώ και εκατοντάδες και εκατοντάδες χρόνια και διαθέτει μια πλούσια ιστορία. Ελπίζουμε πως θα κατευνασθούν οι συγχύσεις και οι αναστατώσεις της δεκαετίας του '90, που περιλαμβάνουν και την εσθονική χώρα". Οι εκ μέρους του κ. Κυρίλλου αιχμές σε βάρος του Φαναρίου είναι σαφείς και αναμένεται η αντίδραση του.

Το συμπέρασμα αυτών των γεγονότων είναι αυτό που γράφτηκε στην αρχή: Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ Φαναρίου και Μόσχας εντείνονται, τα αδιέξοδα στα ζητήματα του διαλόγου με τους Ρ/Κ και της Πανορθόδοξης Συνόδου διαιωνίζονται και ο Ορθόδοξος πιστός σκέφτεται "Δόξα τω Θεώ, πάντων ένεκεν"!. - 

Ἐγώ εἶμαι στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

 

 

Τετάρτη, 19 Ιουνίου 2013

Ἐγώ εἶμαι στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἐγώ εἶμαι στά χέρια τοῦ Θεοῦ

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Τό φθινόπωρο τοῦ ἔτους 1949 ὁ Βαλέριος εἶχε μιά πρώτη καί δυνατή αἱμόπτυση, λόγῳ φυματίωσης. Ἀρρώστησε καί ἔμεινε στό κρεβάτι. Ἦλθαν, μέ τήν σειρά, πολλά παγερά μάτια νά τόν ἰδοῦν. Ἀδυνάτιζε κάθε ἡμέρα ὅλο καί περισσότερο.
Ἕνας φίλος του τοῦ ἔδωσε μιά κόρα ψωμί ἀπό τήν μερίδα του, ἀλλά ὁ Βαλέριος τήν ἀρνήθηκε, λέγοντάς του: «Ἀφοῦ ἐγώ εἶμαι ἄρρωστος, δέν πρέπει ν᾿ ἀρρωστήσεις κι ἐσύ».
Ὡστόσο – ὡμολογοῦσε αὐτός συγκινημένος ἀργότερα – ἐκείνη ἡ εὐλογημένἡ ψυχή συνέχιζε νά τοῦ δίνει τήν νύχτα ἕνα τεμάχιο ἀπό τήν μερίδα του, βάζοντάς το κρυφά στό δισάκι ἤ στήν καραβάνα. Μπροστά σέ μιά τόση μεγάλη αὐτοθυσία ὁ Βαλέριος αἰσθανόταν ὅτι τόν σκέπαζε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Οἱ αἱμοπτύσεις ἔγιναν συνεχεῖς καί δέν θά ἦταν «ἀνθρωπιστική συμπεριφορά» τῶν κομμουνιστῶν ν᾿ ἀφήσουν τόν κρατούμενο νά πεθάνει. Στάλθηκε στό νοσοκομεῖο τῆς πόλεως καί παρέμεινε κλειστός μόνος σ΄ ἕνα μικρό δωμάτιο, πού φυλαγόταν ἡμέρα-νύχτα ἀπό δεσμοφύλακες. Οἱ ἰατροί ἔρχονταν νά τόν δοῦν συνοδευμένοι ἀπ᾿ αὐτούς.
Μιά νύχτα, ὅμως, μπῆκε στό δωμάτιο του μιά νοσοκόμα. Τήν εἶχε δεῖ μέ τόν ἰατρό στήν ἐπίσκεψη καί εἶχε ἀντικρύσει στά μάτια της δάκρυα καί πόνο. Τόν εἶχε μεθύσει τόν φύλακα καί ἦλθε στό δωμάτιο τοῦ Βαλερίου. Γονάτισε δίπλα στό κρεβάτι του, πῆρε τό χέρι του καί τό φίλησε.
- Πῶς μπήκατε ἐδῶ; τήν ρώτησε αὐτός.
-Τόν κοίμισα, χαμογέλασε ἐκείνη.
- Τί θέλετε;
- Θέλω νά εἶμαι κοντά σου, νά σέ βοηθήσω. Ζήτησέ μου ὅ,τι θέλεις καί θά τό κάνω.
Ὁ Βαλέριος κατάλαβε ὅτι εἶναι εἰλικρινής καί ἀναστατώθηκε:
-Βάζετε τήν ἐλευθερία σας σέ κίνδυνο γιά μένα. Ὁ Θεός νά σᾶς ἀνταμείψει. Δέν μπορεῖτε νά μέ βοηθήσετε σέ τίποτε. Μόνο ἄν πεθάνω ἐδῶ, σᾶς παρακαλῶ νά πεῖτε  στούς ἀνθρώπους καί στήν ἀγαπητή μου οἰκογένεια ὅτι πίστεψα μέχρι τό τέλος, ὅτι εἶμαι εἰρηνικός καί δίνω τήν ζωή μου γιά τόν Χριστό καί τούς συνανθρώπους μου. Μᾶλλον γι΄ αὐτόν τόν λόγο δόθηκε σέ σᾶς ἡ τόλμη νά ἔλθετε σέ μένα, διότι ὅ,τι κάνουν οἱ ἄνθρωποι ἀνήκει στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Σᾶς εὐχαριστῶ, δέν  θά σᾶς ξεχάσω, θά προσεύχομαι γιά ἐσᾶς ... Τώρα φύγετε! ... Μή κινδυνεύετε περισσότερο γιά μένα!  Ἐγώ εἶμαι στά χέρια τοῦ Θεοῦ!
Ἡ κοπέλλα ἔκλαιγε μέ ἀναστεναγμούς. Ἔφυγε καί δέν συναντήθηκαν πάλι.
Μετά τήν διακοπή τῶν αἱμοπτύσεων ὁ Βαλέριος ἐπαναμεταφέρθηκε στό δεσμωτήριο καί τόν Δεκέμβριο τοῦ 1949 θά σταλεῖ μαζί μέ ἄλλους φυματικούς, στό νοσοκομεῖο-δεσμωτήριο τῆς πόλεως Βακαρέστι καί  ὕστερα στήν πόλι Τίργου Ὄκνα.
Ἔτσι λυτρώθηκε ἀπό τήν τρομοκρατική ὀργή πού ξέσπασε κατά τῶν φοιτητῶν τοῦ Πιτέστι: Ἡ κόλαση τῆς «ἀναμόρφωσης», ὅπου ὁ Βαλέριος ἦταν ὁ πρῶτος στήν σειρά, ὁ πιό μεγάλος κερατᾶς, ἀντιπροοδευτικός δεδηλωμένος μυστικός ἐχθρός του κομμουνισμοῦ καί ἐπί πλέον κατηγορούμενος γιά τήν ἰσχυρή ἐπιρροή πού εἶχε ἐπάνω  στούς ἄλλους κρατούμενους. Ἔπρεπε νά μπεῖ μεταξύ τῶν πρώτων στήν σειρά τῆς ἀναμόρφωσης.  Ἀλλά ὁ Θεός εἶχε ἀποφασίσει διαφορετικά.

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας

Δυσκολίες. Μέρος ΙΖ'. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

 

 

Τετάρτη, 19 Ιουνίου 2013

Δυσκολίες. Μέρος ΙΖ'. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

 Δυσκολίες. Μέρος ΙΖ'

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα 

Μιά ἄλλη παγανιστική συνήθεια τῶν εἰδωλολαττρῶν κοριάκων τῆς Καμτσάτκας  ἦταν ἡ καύση νεκρῶν.
Παραβρέθηκα κάποτε σέ τελετή καύσεως ἑνός νέου κοριάκου, ἀπ’ ὅπου ἔφυγα βαρύθυμος καί λυπημένος.
Ὅταν πεθάνει κάποιος κορεάκος, μαζεύονται στό καλύβι του ὅλοι οἱ συγγενεῖς καί γνωστοί γιά νά συλλυπηθοῦν τήν οἰκογένειά του.
Ὁ νεκρός τοποθετεῖται στό χωμάτινο πάτωμα καί καλύπτεται μέ τό μεγάλο τελετουργικό ντέφι, πού χρησιμοποιοῦν οἱ εἰδωλολάτρες μάγοι. Ἔπειτα καταπιάνονται μερικοί μέ τό ράψιμο τοῦ νεκρικοῦ φορέματος, ἀπό δέρμα λευκοῦ ταράνδου. Μ’ αὐτό θά καεῖ ὁ νεκρός.
Μέχρι νά τελειώσουν τό φόρεμα, κανείς ἀπό τούς παρισταμένους δέν ἐπιτρέπεται νά κοιμηθεῖ, ἔστω κι ἄν τό ράψιμο συνεχίζεται γιά δύο ἤ τρεῖς ἡμέρες. Γιά νά μή νυστάζουν ὅμως καί νά μήν πλήττουν ὅσοι δέν ἀσχολοῦνται μέ τό ράψιμο, κάθονται κατάχαμα γύρω ἀπό τό νεκρό, καί παίζουν χαρτιά πάνω στό πτῶμα του.
 Ἀντί γιά τραπέζι χρησιμοποιοῦν τήν ἐπιφάνεια του ντεφιοῦ πού καλύπτει τό ἄψυχο σῶμα!  Αὐτή ἡ φρικτή συνήθεια δέν ὑπῆρχε παλαιότερα. Καθιερώθηκε ἀπό τότε πού οἱ «πολιτισμένοι» ρῶσοι καί ξένοι ἔμποροι ἔμαθαν στούς ἰθαγενεῖς τή χαρτοπαιξία.Ὅταν ἑτοιμαστεῖ τό φόρεμα καί ντυθεῖ ὁ νεκρός, τόν σηκώνουν μέ λουριά ἀπό δέρμα φώκιας, καί τόν βγάζουν ἔξω ἀπό τήν ὑπόγεια τρώγλη μέσ’ ἀπό τήν καπνοδόχο.  Στή συνέχεια τόν πηγαίνουν στά χέρια –καμιά φορά καί μέ ἕλκυθρο-μέχρι τόν τόπο, ὅπου ἔχει ἑτοιμαστεῖ ἡ φωτιά.
Μαζί του θά καοῦν ὅλα τά ἀντικείμενα πού χρησιμοποιοῦσε στήν ἐπίγεια ζωή –τά σκί, τό τόξο, τά ἐργαλεῖα, ἡ τσάντα, ἡ πίπα κ.λ.π. Οἱ κοριάκοι εἰδωλολάτρες πιστεύουν πώς ὅλ’ αὐτά θά τά χρειαστεῖ στήν ἄλλη ζωή, πού τή φαντάζονται ὅμοια μέ τήν παρούσα. Νομίζουν πώς κι ἐκεῖ θ’ ἀσχολεῖται μέ τό κυνήγι τῶν σαμουριῶν, καί πώς θά φροντίζει νά στέλνει τά καλύτερα σαμούρια στούς συγγενεῖς του κυνηγούς.
 Γι’ αὐτό, ὅταν οἱ κορικάκοι ἔχουν ἐπιτυχία στό κυνήγι, πιστεύουν πώς κάποιος νεκρός συγγενής τους φροντίζει ἀπό τόν ἄλλο κόσμο νά τούς στείλει τά ζῶα.  Πιστεύουν ἀκόμα ὅτι ὁ ἄνθρωπος στή μεταθανάτιο ζωή του θά λάβει ἀπόδοση τῶν καλῶν ἤ τῶν κακῶν πού ἔκανε στούς ἄλλους ἤ ἔπαθε ὁ ἴδιος, ὅσο ζοῦσε.
Ἀνάβουν λοιπόν μιά μεγάλη φωτιά. Δυό γυναῖκες στέκονται σέ ὁρισμένη ἀπόσταση ἀπό τό σημεῖο τῆς καύσεως. Χρησιμεύουν σάν δεῖκτες. Ὅταν οἱ φλόλγες φτάσουν σχεδόν στό φόρεμά τους, τότε σταματάει ἡ τροφοδότηση τῆς φωτιᾶς μέ ξύλα. Εἶναι ἀρκετά δυνατή πιά γιά νά κάψει τό νεκρό καί τά προσωπικά του ἀντικείμενα. Μαζεύονται τότε ὅλοι κυκλικά γύρω στίς φλόγες, ἀναστενάζουν, κλαῖνε καί φωνάζουν:
-Ἀταϊχούν!  Ἀταϊχούν!  (Καλό ταξίδι!).
Ὅταν δέν θά ἔχουν μείνει παρά ἀποκαΐδια καί στάχτη, οἱ κοριάκοι θά σκορπίσουν, γιά νά συνεχίσουν τή δύσκολη ζωή τους....

Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.164-172

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ησυχαστής Πετράκης. Μέρος Γ'. Τελευταῖο. Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση

 

 

Τετάρτη, 19 Ιουνίου 2013

Ησυχαστής Πετράκης. Μέρος Γ'. Τελευταῖο. Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση

Ησυχαστής Πετράκης. Μέρος Γ'. Τελευταῖο

Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση 

Έλεγε στον παπα-Διονύσιο τον Μικραγιαννανίτη όταν ήταν νέο καλογέρι: "Για να μείνεις στην έρημο, θα πρέπει να είσαι καλός μάγειρας. Θα μαγειρεύεις φασόλια την Κυριακή και θα τρως μέχρι την Τρίτη.
Την Τετάρτη θα βάλεις λίγο νεράκι και θα τα βράζεις, την Πέμπτη θα βάλεις λίγη ντοματούλα, την Παρασκευή λίγο αλατάκι και νερό, το Σάββατο θα βάλεις και λίγο χυλό από αλεύρι, και την Κυριακή άλλο φαγητό. Έτσι με ένα φαγητό περνάς όλη την εβδομάδα".
   Κάποτε είχε χιονίσει και τον έβλεπε ο παπα-Διονύσιος από απέναντι να πηγαινοέρχεται ξυπόλυτος πάνω στο χιόνι. Ύστερα τον ρώτησε γιατί το έκανε αυτό, και του εκμυστηρεύτηκε ότι είχε σαρκικό πόλεμο και βγήκε ξυπόλυτος στο χιόνι για να πολεμήσει την πύρωση.
   Ο γερω-Πέτρος είχε χάρισμα να βλέπει πράγματα που θα συνέβαιναν μελλοντικά. Κάποια μέρα πήρε πληροφορία και πήγε στον τότε Γέροντα της Καλύβης του Αγίου Χαραλάμπους στη Νέα Σκήτη και του είπε: "Γέροντα, έρχεται ο λύκος να φάει το προβατάκι σου, το ξέρεις; Το καλογέρι σου δεν πάει καλά. Το παρακολουθείς; Πρόσεξέ το, γιατί θα φύγει και θα πετάξει".   Όντως το καλογέρι ήταν πνιγμένο στους λογισμούς και σχεδίαζε να φύγει. Ο γερω-Πέτρος από τη Μικρά Αγία Άννα το έβλεπε αλλά δυστυχώς παρά την προσπάθεια του Γέροντά του έφυγε στον κόσμο και παντρεύτηκε.
   Ζούσε τελείως απερίσπαστα. Ανέβαινε τα καλοκαίρια στον Άθωνα με την πρόφαση να μαζεύει τσάι, αλλά στην πραγματικότητα ησύχαζε και επεδίδετο στη νοερά και αδιάλειπτη προσευχή, και στη θεωρία. Δεν είχε πολλές επικοινωνίες.
 Προσπαθούσε να ζει στην αφάνεια, γι' αυτό δε διασώζονται πολλά στοιχεία από τη ζωή του. Αλλά, όπως λένε οι Άγιοι Πατέρες, αρκεί πολλές φορές και ένας λόγος, για να φανερώσει όλη την πνευματική κατάσταση και την εσωτερική εργασία του μοναχού. Αν δοκιμάσει κανείς ένα ρακοπότηρο κρασί καταλαβαίνει όλη την ποιότητα του κρασιού ενός μεγάλου βαρελιού.
Και ο γερω-Πέτρος, απ' τα λίγα στοιχεία που υπάρχουν, φαίνεται ότι ήταν προχωρημένος στην ευχή. Ήταν μοναχός της ευχής, της εσωτερικής εργασίας. Μοναχός βιαστής, πραγματικός ασκητής που συνδύαζε πράξη και θεωρία.
   Όλοι οι πατέρες που τον γνώρισαν εκφράζονται γι' αυτόν με τα καλύτερα λόγια. "Ήταν ο καλύτερος της περιοχής", "πραγματικός μοναχός", "αγιότατο Γεροντάκι".
Και ο γερω-Παΐσιος έλεγε ότι απ' όσους ασκητές γνώρισε ο γερω-Πέτρος ήταν σε ανώτερα μέτρα, γι' αυτό ήθελε να γίνει υποτακτικός του.
   Ο παπα-Ευφραίμ ο Κατουνακιώτης είχε πολλή ευλάβεια στο γερω-Πέτρο και είπε γι' αυτόν: "Σου άφηνε μια γλυκύτητα μέσα σου, όταν τον συναντούσες και σε μιλούσε αυτός ο άνθρωπος. Ποτέ δε φάνηκε σε αγρυπνίες και ποτέ δεν προξένησε σκάνδαλο. Μια ζωή στο Άγιον Όρος και να είναι ειρηνικός με όλους, μεγάλο κατόρθωμα".
   Ο γερω-Πέτρος, όταν συναντούσε Πατέρες στο δρόμο, δεν έλεγε τον καθιερωμένο χαιρετισμό "ευλογείτε", αλλά το εξής βαθυστόχαστο: "Πατέρες, φεύγουμε" (δηλαδή πεθαίνουμε).
   Είχε μεγάλη λεπτότητα. Απέφευγε να διανυκτερεύει σε Κελιά, για να μην επιβαρύνει τους πατέρες, αλλά και για να μη χάνει  ο ίδιος την ησυχία του και παραβαίνει το τυπικό του. Μια φορά ο γερω-Ιωακείμ ο Καρυώτης από τη Βατοπεδινή Καλύβη της Αναλήψεως τον πίεσε να διανυκτερεύσει στο Κελί του, αλλά δε δέχθηκε. Ξεκίνησε με τα πόδια για τη Δάφνη. Στο δρόμο νύχτωσε, άρχισε να βρέχει και διανυκτέρευσε σε μια κουφάλα καστανιάς.
   Όταν προαισθάνθηκε ότι πλησιάζει η κοίμησή του, έφυγε από το Κελάκι του στη Μικρά Αγία Άννα και πήγε στη μετάνοιά του, στον Άγιο Πέτρο, ν ' αφήσει τα κόκαλά του εκεί, όπου ξεκίνησε την καλογερική του. Έζησε εκεί μερικούς μήνες και εκοιμήθη το έτος 1958 την ημέρα της μνήμης του Αγίου Πέτρου του Αθωνίτου του οποίου είχε το όνομα και προς τιμήν του οποίου ετιμάτο ο ναός της Καλύβης. Όταν εκοιμήθη, τα μόνα πράγματα που βρέθηκαν στο κελί του ήταν λίγο παξιμάδι σ' ένα καλάθι και μισό μπουκάλι λάδι για το καντήλι. Ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα είχε.
   Την ευχή του να έχουμε. Αμήν.

Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση

Εκδόσεις

Ιερόν Ησυχαστήριον

"Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος"

σελ. 64-72

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις